Naamdag

Mijn stem is niet meer gebroken,
het is schip is niet vergaan.
De beschutting van de baai
heeft mijn hoofd goed gedaan.

Nu rest het wachten
op de dag
dat jouw naam weer ieders naam kan zijn,

Lepeltje-lepeltje

Foto Lepeltje lepeltje door Peacefield

Hoe zou lepeltje-lepeltje heten,

voordat er lepels waren?

Advertentie

Rupsje Nooitgenoeg

Vorig jaar werd in gevraagd om te reflecteren op mijn Honoursprogamma. Het werd een spoken word stuk.

Ik ben geen honoursstudent

Ik moet iets bekennen.
Ik ben geen honoursstudent.

Afgelopen jaar heb ik rondgedwaald en afgevraagd:
wat doe ik hier
in het statig pand van deze Honours Academy?

Ik kijk namelijk op tegen honoursstudenten.
Excellente bollebozen, welbespraakt, getalenteerd.
Bijeengedreven in een lokaal waar ze wordt gevraagd:
‘Wat denk jezelf?’
Leiden Leadership Programme – LLP voor vrienden.

Saint Laurent sur Mer

In stille nachten wil het gebulder maar niet verstommen
De flitsen verlichten hun hoofd
Het fluiten, het geschreeuw,
het verdomde geschreeuw.

Toen was het een roes,
die alles verzachtte.
Nu de alleen de pijn, de angst,
van dood die wachtte.

Tranen op zijn rimpels
als de man met het paarse hart
stilstaat voor zijn oude vriend
met die ene vraag
zonder antwoord
Waarom hij?

Het zijn helden,
oude helden,
die sterven,
steeds meer,
als de witte kruizen,
aan hun voeten.

In jou

in jouw ogen
lees ik wat er niet meer is
weggegooid
het mag er niet meer zijn
‘afstand’ noem je het

in jouw handelingen
mis ik je warmte
bang voor wat je ontkent
zijn de stiltes niet meer mooi als vroeger
stil
leeg en koud

in jouw zinnen
lees ik leegte tussen de regels
terwijl je poëzie my vroeger zoveel zei
de illusie is vervlogen
in de winterwind

in jou
ken ik de onpeilbare diepte van liefde
maar zoek ik nu houvast op laagwater
dromen van later behoren tot het verleden

en toch
zie ik in jou de andere helft van ons.

De Morgen

De morgen
is net zo’n nietszeggende titel als
De avond
al doet die mij denken aan grote meesters
als Reve die zichzelf nog veel groter vinden

De morgen
zou kunnen gaan over een nieuw begin
of een heel nieuw leven
het zou kunnen gaan over het einde van een lange nacht

Misschien over het niet uit bed kunnen komen
of over een kater

De morgen
het zou iets kunnen zeggen over verse sneeuw
maar ook over het opkomen van de zon op een warm beloofde dag

De morgen
Wat moet je daar nou mee?
Verzin er zelf maar iets bij..

Een week

Nooit betoverd geweest
Ogen gesloten
Zand tussen m’n vingers door
op de grond
Een droom waarin je wakker
maar als verlamd

Nooit betoverd geweest
Knieën op de grond
Stilte maakt elke seconde
meer waar
Berusting is voor onttoverden
niet mij

Woorden uit haar mond
lippen verdwijnen
Standaard zinnen spreken
angst tot overgave
Alles kunnen krijgen
niet durven nemen

Nog nooit betoverd
Nimmer zo bang

Zwart

De opstekende herfstwind jaagt wolken langs het zwart in mij.
Onzekerheid ademt verlamming in mijn oor
Heel even aanraken, misschien zelf maar een poging tot.

Een paar woorden, tussen de hectiek
Als het oog van de storm
Waarin ik gerustgesteld ben.
Een paar woorden, verder niets

VOEL.
Ook als je het niet weet

GEEF.
Ook als je handen vol zijn

ZING.
Ook als het avond en nat is

KIJK.
Juist als je het al denkt gezien te hebben