Dood

Alles dat mij aan jou herinnert
heb ik ingepakt
om je niet meer om me heen te hebben.
Foto’s uit lijsten gehaald.
Kleren uit kasten in dozen.
Geuren uit lakens gelucht in de lentezon.

Excuses

Er zijn altijd redenen
om niet van me te houden.
Er zijn altijd verklaringen in je hoofd
om niet te vertrouwen.

Naamdag

Mijn stem is niet meer gebroken,
het is schip is niet vergaan.
De beschutting van de baai
heeft mijn hoofd goed gedaan.

Nu rest het wachten
op de dag
dat jouw naam weer ieders naam kan zijn,

In jou

in jouw ogen
lees ik wat er niet meer is
weggegooid
het mag er niet meer zijn
‘afstand’ noem je het

in jouw handelingen
mis ik je warmte
bang voor wat je ontkent
zijn de stiltes niet meer mooi als vroeger
stil
leeg en koud

in jouw zinnen
lees ik leegte tussen de regels
terwijl je poëzie my vroeger zoveel zei
de illusie is vervlogen
in de winterwind

in jou
ken ik de onpeilbare diepte van liefde
maar zoek ik nu houvast op laagwater
dromen van later behoren tot het verleden

en toch
zie ik in jou de andere helft van ons.

Advertentie